- 548 -

1359, 3 VII

Karol IV cesarz wydaje następujące postanowienie dla płócienników ząbkowickich: kupcy mogą jak dotąd bielić płótno, kroić je na łokcie w kramach i sprzedawać. Płóciennicy mogą utkane przez siebie płótno odsprzedawać kupcom, tkać samodzielnie lub przy pomocy innych i sprzedawać je na łokcie, przy czym 1 łokieć płótna nie powinien być droższy niż 3 grosze praskie, a każda bela płótna winna być oznaczona znakiem wykonawcy. Cesarz pozwala płóciennikom odkupować lepsze płótno od kramarzy, lecz jedną belę może zakupić dwóch lub najwyżej pięciu płócienników, następnie pokroić to płótno i sprzedawać, co ma się odbywać w obecności ławników, za każde jednak wykroczenie płaci się pół grzywny. Cesarz zakazuje kramarzom kontrolować domy płócienników i sukienników, którzy mogą handlować swobodnie suknem w miejscach targowych, na ulicach, w domach w obrębie miasta i we wsiach. W wypadku przekroczenia przez płócienników obowiązujących zasad wystawca pozwala pociągać ich do odpowiedzialności. Płótno zagraniczne i krajowe powinno być postrzygane w postrzygalni znajdującej się w domu kupców pod karą 1 wiardunku.

Regest: J.A. Kopietz, Geschichte d. deutschen Kultur u. ihrer Entwicklung in Frankenstein u. im Frankensteiner Lande, Breslau 1910, s. 155.

Uniwersytet Wrocławski - Resortowy Program Badań Podstawowych RPIII 36 - "Przeobrażenia społeczne i narodowe na Śląsku" - Regesty Śląskie t. IV - 1358 - 1359 - Opracowali: Janina Gilewska-Dubis i Kazimierz Bobowski